Van 23 april tot en met 4 juni 2023 organiseert galerieWind een duo-expositie met Jan Cornelissen en Jef Stapel.
JAN CORNELISSEN
Ik houd van het combineren van verschillende pigmenten in mengkleuren. Wanneer het licht dan onder verschillende hoeken binnenvalt, lichten er verschillende kleuren op en ontstaan er onvoorspelbare kleurschaduwen, die de vormen beïnvloeden en een veranderend soms vluchtig karakter geven.
Jan Cornelissen maakt minimalistische reliëfs met hout, gesso, olieverf, en/of zelfgemaakt linoleum. De reliëfs spelen met licht en kleur; suggereren niet-bestaande open of gesloten ruimtes of Wall-Rooms. Licht en schaduw spelen op hun beurt met de Rooms en bewegend licht en wisselende schaduwen zetten de abstracte of figuratieve vormen langzaam naar hun hand. Zijn Wall-Rooms verwijzen naar een virtuele wereld, waarvan de toeschouwer een onderdeel kan worden, zoals een herinnering je kan optillen en meenemen. Door te spelen met gesloten en open ruimtes probeert Jan vat te krijgen op de niet te begrijpen oneindigheid en eindigheid van het leven als vloeiend in elkaar overgaande onderdelen van eenzelfde evolutionair proces. Organische vormen zweven dan ook nietsvermoedend naast strakke, architectonisch-geometrische en anorganische, kristallijne vormen: tezamen een en dezelfde wereld.
JEF STAPEL
Ik houd van uitgesleten traptreden, verkleurde stukken muur, de donkere vlek rond de lichtschakelaar. Dingen die versleten zijn, of beschadigd, of beduimeld, laten zien hoe mensen ze gebruikt hebben. De muur blijkt dan een verleden te hebben, krijgt karakter, en wordt iets om naar te kijken.
Jef Stapel werkt met houten platen die uit woningen gesloopt zijn. Meestal multiplex, gebroken, half doorgezaagd, met verfresten erop en spijkergaten erin. Eigenlijk “niet mooi meer”, maar in die sporen ziet hij een link naar wat zich in dat huis heeft afgespeeld; gesprekken en geluiden die in het hout zijn getrokken. Door er laagjes af te beitelen dringt hij erin door om die verhalen aan het licht te brengen. Zo ontstaan abstracte werken, waarin de rol van de kunstenaar op het eerste gezicht soms maar minimaal lijkt. Maar bij elke ingreep gaat Jef uit van de aanwezige sporen, gaten, vegen en krassen. Hij werkt als een beeldhouwer min of meer door materiaal weg te halen, af te zagen. Elke laag die hij wegbeitelt legt een diepere laag bloot die nog nooit het daglicht heeft gezien.