Berichten

Brasilian Blood with a Touch of Orange

Ivo Oranje—Schilderijen

 

 

Mai Elmar, voorzitter vno-ncw Rotterdam & regio Rijnmond over het belang van de expositie:
“Rotterdam heeft al zeer lang banden met Brazilië door bedrijfsleven, scheepvaart en havens maar ook door kunst en cultuur. Deze tentoonstelling is een bijzondere manier om dit nog eens te onderstrepen.”

 

Ivo Oranje is Nederlander geboren in São Paulo in Brazilië. Gedurende vier jaar studeerde hij dans aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag; een opleiding waarin naast dans ook ander vormen van kunst en cultuur centraal staan. Na het conservato­rium koos hij ervoor een studie aan de hotelschool te volgen. Hij doorliep een succesvolle carrière in de horeca, maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en hij besloot terug te keren naar zijn oorspronkelijke artistieke achtergrond.

 

 

Ivo Oranje schildert moderne, abstracte en vaak kleurrijke werken op zowel groot als klein doek. Zijn thema’s hebben vaak betrekking op steden in het algemeen, maar op Rotterdam en São Paulo in het bijzonder. De materialen waarmee hij werkt zijn acrylverf op canvas in combinatie met markers, potloden, inkt of oliepastel. Momenteel werkt Ivo naast het schilderen als persoonlijk begeleider in de zorg waarin hij mensen creatief ondersteunt.

 

 

De opening zal plaats vinden op donderdag 15 september om 18.00 uur. We zijn zeer vereerd dat we Zijne Excellentie Mr. Paulo Roberto Caminha de Castilhos França, Ambassadeur van de Federale Republiek Brazilië in Nederland en Mai Elmar, Directeur Cruise Port Rotterdam en Voorzitter VNO-NCW Rotterdam & Regio Rijnmond bereid hebben gevonden om de opening te verrichten.

 

Karel Kindermans, vertellend tekenaar

Expositie
Karel Kindermans, vertellend tekenaar

 

Karel Kindermans is vertellend tekenaar. Vertellen en tekenen vallen bij hem samen. Hij is als het ware met een viltstift in de hand geboren en de wereld werd al tekenend beleefd en verwerkt; of het nu ging om een lievelingsboek of om een figuur als Sinterklaas. In galerieWind is een overzichtstentoonstelling te zien van het oeuvre van zijn werk waarbij de nadruk ligt op de historische projecten. Daarnaast is er in opdracht gemaakt werk en vrij werk te zien.

 

 

Historische gelaagdheid in de tekeningen van Kindermans zet aan tot denken. Vertellend tekenen gaat over het aan elkaar verbinden van betekenis en relevantie door middel van getekende lijnen. Enkele voorbeelden daarvan zijn het Rotterdamse icoon Abraham Tuschinski, nieuwe schoolplaten voor geschiedenisonderwijs, platen over Christendom en antisemitisme en als  primeur het tekenboek over de coronastrijd dat Karel Kindermans optekende in opdracht van Atlas van Stolk.

Parallel aan de tentoonstelling in galerieWind is er een presentatie van het werk van Karel Kindermans te zien bij Atlas van Stolk in de Centrale Bibliotheek van Rotterdam.

De opening van de expositie in de galerie vindt plaats op zaterdag 11 juni om 15:00 uur en wordt verricht door mediahistoricus en Tuschinski-kenner André van der Velden. U bent van harte uitgenodigd om hierbij aanwezig te zijn.

Auschwitz-imperium

Auschwitz-Imperium,
een expositie van Hans Citroen in galerieWind

 

 

Achtergrond van de maker
De opa van Hans Citroen overleefde het concentratiekamp Auschwitz. Hans groeide op in een gezin waar het A-woord de sfeer bepaalde en uitgerekend hij kreeg in 1992 een relatie met Barbara Starzyńska die was opgegroeid in Oświęcim, de Poolse naam voor het stadje Auschwitz. Zij brachten daar buiten de kampen gelegen plekken in beeld die in het industriële moordcomplex van de Nazi’s een belangrijke rol hebben gespeeld. Barbara overleed in 2010, een jaar voordat hun beider standaardwerk Auschwitz-Oświęcim werd gepubliceerd.

 

De tentoonstelling
Het woord Auschwitz is synoniem met raciale vervolging. Er zijn in Auschwitz meer dan 1,1 miljoen mensen – voornamelijk Joden – vermoord. Algemeen wordt verondersteld dat Auschwitz met dat doel voor ogen is opgezet, maar dat is onjuist. In Auschwitz kruisten koloniale, raciale en vernietigingspolitiek elkaar. Imperialistische, racistische en economische drijfveren veranderden het landelijke stadje en de streek eromheen. Het landschap werd fysiek en sociaal hertekend in wat de nazi’s het Interessengebiet Auschwitz noemden.

In de tentoonstelling Auschwitz-Imperium is de ingewikkelde structuur van Auschwitz zichtbaar gemaakt. De ontstaansgeschiedenis heeft meerdere lagen. Behalve een moordfabriek was er ook een chemisch industriecomplex van 450 hectare in ontwikkeling met daaromheen kampen vol slavenarbeiders en was er rondom het oude stadje Auschwitz een grote stad in aanbouw. Dit alles lag gesitueerd in een universitair-agrarisch gebied waar de modernste landbouw- en veeteelt-methoden werden onderwezen.

Ook is er aandacht voor Auschwitz na 1945. Hoe heeft de herinnering zich gevormd. Naar Auschwitz gaan anno 2022 ruim twee miljoen mensen per jaar. Toerisme en herdenken mengen zich. De bezoekers fotograferen elkaar onder de poort Arbeit macht Frei , zij denken abusievelijk dat het de ingang van het concentratiekamp is. Het Museum Auschwitz-Birkenau is een klein deel van het oorspronkelijke concentratiekamp. Auschwitz was een imperium.

In de tentoonstelling is te zien dat Auschwitz geen uitwas betrof – een soort van natuurramp – maar dat deze tragedie mogelijk werd gemaakt door toedoen van gewone burgers die voetstoots het voorschrift van de staat ten uitvoer brachten. Stel je een vergadering voor van bewindvoerders van reguliere bouwbedrijven die met vertegenwoordigers van Topf und Söhne (ovens), AEG (ontluchting), Degesch (Zyklon-B), Krupp (staalconstructie), Deutsche Reichsbahn (perrons/logistiek) brainstormden over de vraag: “Hoe kunnen we op efficiënte wijze duizenden personen per dag van de wereld vagen?” Aan de juistheid van deze vraagstelling werd niet getwijfeld. De minderwaardigheid van andere dan Germaanse rassen en het gevaar daarvan voor de volksgezondheid werd hen in nazi-Duitsland van kinds af aan bijgebracht. Als voorbeeld van deze doctrine is er op de tentoonstelling een treffend filmpje te zien dat in nazi-Duitsland op de scholen werd vertoond.

Ook een korte reclamefilm uit 1936 over Zyklon-B kan men op de tentoonstelling zien. Zo worden in een graanschip geopende blikken Zyklon-B gedeponeerd en worden de luiken gesloten. De dag erna gaan de luiken weer open en wordt het schip gelucht. Al het ongedierte is dood en het gas laat geen giftig residu na. Het graan is zonder nabehandeling gewoon eetbaar. Het betreft hier een wondermiddel.

Naast bewegende beelden, plattegronden, kaarten en foto’s zijn er schitterend uitgevoerde facsimilé’s te zien van het Höcker Album (een vakantieoord voor het Auschwitzpersoneel) en het beroemde Lily Jacob Album waarop de aankomst van grote groepen Hongaarse Joden op het Birkenau-perron is te zien.

 

 

Auschwitz had moeten uitgroeien tot een veelzijdige metropool. Ein Bollwerk des Deutschtums im Osten, zo werd het project liefkozend genoemd in Duitse wetenschappelijke bladen. Dat dit Bollwerk met slavenarbeid diende te worden gerealiseerd werd als volstrekt legitiem beschouwd. Kampen werden door architecten en stedenplanners gewoon in de plattegronden getekend. Slavenarbeid was 80 jaar geleden een geëigende middel. Een toespraak inzake deze kwestie van Reichsführer-SS Himmler in Berlijn voor zijn Oberabschittsführern en Hauptambtchefs in het Haus der Flieger op 9 juni 1942 was glashelder: “Als we hier niet de bakstenen fabriceren, als we onze kampen niet met slaven vullen – in deze kamer zeg ik het helder en duidelijk – met werkslaven die onze steden, onze dorpen en onze boerderijen zullen bouwen, ongeacht de verliezen, dan zullen wij, na een langdurige oorlog, niet voldoende geld hebben om nederzettingen te stichten die een waarachtig Germaans volk de kans geven een waardig leven te leiden en binnen één generatie wortel te schieten.”

Bekijk hier het filmpje dat Hans Citroen samen met Stephan Warmenhoven maakte over de expositie.

 

Samen heel Apart

Schilderijen expo “Samen heel Apart”
Joop van ’t Hoenderdaal – Bertus Weeda

De expositie is van 13 maart t/m 21 april 2022.

Joop van ’t Hoenderdaal
Een onderwerp dat Joop van ’t Hoenderdaal al lange tijd wilde schilderen is kaas. Na zijn bezoek aan de expositie “Slow Food” in het Mauritshuis in Den Haag (2017) vond hij dat het tijd werd om er mee te beginnen. De composities van zijn schilderijen zijn geïnspireerd op de werken van Adriaan Coorte (1665-1707) en inhoudelijk zijn de Hollandse en Vlaamse “kaasschilderijen” een inspiratiebron. In 1995 is Joop begonnen met het schilderen van fruitstillevens. Aanvankelijk op de traditionele manier; het zo goed mogelijk naschilderen. Later gaat hij het stilleven benaderen alsof je er vanaf ooghoogte tegenaan kijkt. De afbeelding wordt plat weergegeven als bij een technische tekening, maar ruimtelijk geschilderd. Bovendien klopt de relatie tussen fruit en de pot nooit en worden er kleuren gebruikt die niet in vruchten te zien zijn. Hij noemt zijn afbeeldingen fruitschalen, maar de titel klopt niet echt, want tomaten, aubergines en paprika’s zijn eigenlijk groentes. Of ’t Hoenderdaal er werkelijk in geslaagd is om een moderne versie van het begrip stilleven te creëren, laat hij graag aan de kijker over.


Bertus Weeda
Op 27-jarige leeftijd ging Bertus Weeda naar de Rotterdamse Academie voor Beeldende Kunsten. Voor die tijd hield hij zich bezig met vechtsporten. Bekend werd Bertus vooral toen hij een Harley Davidson won in een ontwerpwedstrijd voor affiches georganiseerd door Van Nelle. Tijdens zijn academietijd exposeerde hij in New York. In 2009 was er een overzichtstentoonstelling in het BD-Museum in Rotterdam. Na een wat minder productieve periode, is het nu hoog tijd dat Weeda weer iets van zich laat zien/horen. In zijn werk komen onder meer thema’s als schoonheid, verval, stadsgezichten, industrieterreinen en erotiek aan bod.


Opening op 13 maart
16.00 uur
Inloop vanaf 15.00 uur
U bent van harte uitgenodigd om hierbij aanwezig te zijn.
De opening zal worden verricht door, onder meer kunstkenner, Jos Gommers

In verband met de enigszins broze gezondheid van enkele bezoekers vragen wij u om met verkoudheidsklachten of koorts niet te komen. Ondanks dat vrijwel alles weer kan, blijven we voorzichtig.
Voor wie dit op prijs stelt, zijn er mondkapjes aanwezig.

 

Graag tot ziens in galerieWind.

 

Verlenging: verhalen over Mens en Dier

Verlenging expo “Verhalen over Mens en Dier”
Diana van Hal, Gerard Vogelaar en Anton Vrede

 

Expositie verlengd t/m 20 februari
In verband met de verkoop van veel kunstwerken, is de expositie voor een deel met nieuw werk ingericht.

Drie kunstenaars in hun zestiger jaren; ze hebben het leven geproefd en herkennen bij elkaar het streven naar een beeldende poëzie.
Gezamenlijk thema is het verhaal van mens en dier. Ieder heeft daarbij een eigen invalshoek.

 

Diana van Hal werkt haar ideeën uit in een grafische techniek. Ze snijdt drukvormen en brengt zo dekkend en transparant kleuren aan.
Ze verwelkomt in haar werk invloeden van andere culturen; er spreekt genegenheid uit voor alle wereldbewoners.


 

Gerard Vogelaar is van huis uit een tekenaar schilder. Hij schuwt moderne technieken niet. Graag prikkelt hij de toeschouwer om een eigen verhaal te beleven.
Vertellingen uit zijn jeugd en de fascinatie voor de natuur inspireren hem.


 

Het werk van Anton Vrede kun je relateren aan oude Afrikaanse vertellingen. Het zijn beeldende sprookjes. Hij bouwde een kleurrijk oeuvre.
Versoberde later zijn aanpak en maakt nu kalligrafische penseeltekeningen en kernachtige ruimtelijke objecten.


 

Bezoek op afspraak

Galerie Wind is op afspraak te bezoeken:
info@galeriewind.nl – 06 54613095

Ook kunt u een afspraak met een van de exposanten maken.
Zij kunnen u rondleiden en een en ander over hun werk vertellen:
diana@dianavanhal.nl / gerard.vogelaar@gmail.com / vrede237@planet.nl

 

Graag tot ziens in galerieWind.

 

Lijn

 

Zie video op Instagram:

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door galeriewind (@galeriewind)